Θηλώματα στο πέος

Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι δεν υποψιάζονται ότι έχουν ανθρώπινο ιό θηλώματος (HPV) στο σώμα τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο ιός θηλώματος είναι συνήθως σε λανθάνουσα μορφή, ο οποίος καταστέλλεται από φυσική ανοσία. Προβλήματα προκύπτουν όταν ξεφεύγει από τον έλεγχο και εκδηλώνεται ενεργά με τη μορφή αναπτύξεων σε διάφορα μέρη του σώματος. Οι άνδρες υποφέρουν λιγότερο από τις επιπτώσεις του ιού από τις γυναίκες. Ωστόσο, για αυτούς, η δράση του μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα με τη μορφή θηλωμάτων στο πέος.

Αιτίες εμφάνισης

Το ιικό DNA εισέρχεται στο σώμα μέσω μικρο-ρωγμών στο δέρμα ή στους βλεννογόνους. Όταν η ανοσία ενός άνδρα εξασθενεί, οι πρώτες εκδηλώσεις του HPV εμφανίζονται λίγους μήνες μετά τη μόλυνση.

Έως και το 80% της μετάδοσης πραγματοποιείται μέσω της σεξουαλικής οδού. Ο έλεγχος των γεννήσεων με εμπόδια ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο μόλυνσης, αλλά δεν τον εξαλείφει εντελώς.

Άλλοι τύποι λοίμωξης:

1. Οικιακή διαδρομή.Ο ιός μεταδίδεται μαζί με τα προσωπικά αντικείμενα ενός μολυσμένου ατόμου: ρούχα, προϊόντα περιποίησης κ. λπ. Αυτή η διαδρομή χαρακτηρίζεται από λοίμωξη με ασθενώς ογκογονικούς τύπους ιών. Αντί να προκαλούν σοβαρά προβλήματα υγείας, παίρνουν τη μορφή κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων, θηλωμάτων και κονδυλωμάτων και προκαλούν καλλυντικό ελάττωμα.
2. Από τη μητέρα στο παιδί.Εάν η μητέρα είχε μολυνθεί με HPV κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού και γεννήθηκε φυσικά, το μωρό είναι πιθανό να μολυνθεί.

Εάν ένας άντρας έχει καλή ανοσολογική άμυνα, ο ιός δεν εκδηλώνεται και μπορεί να παραμείνει στο σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε λανθάνουσα μορφή. Επομένως, δεν είναι επικίνδυνη η μόλυνση με τον ίδιο τον ιό, αλλά η αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία οδηγεί στην ενεργοποίηση του HPV.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν την πιθανότητα ενίσχυσης της θέσης του ιού:

• χρόνιες ασθένειες;
• ορμονικά προβλήματα;
• εσφαλμένα επιλεγμένη αντισύλληψη ή η πλήρης απουσία της.
• ιογενείς λοιμώξεις;
• αλκοόλ, κάπνισμα ή μακροχρόνια χρήση αντιβιοτικών.
• συχνό άγχος.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν αρνητική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα. Εάν δεν υπάρχει ένας, αλλά πολλοί παράγοντες που προκαλούν τη ζωή ενός άνδρα, θα οδηγήσει στην ταχύτερη ανάπτυξη του ιού του θηλώματος.

Συμπτώματα

Συχνά τα θηλώματα εμφανίζονται μόνο εξωτερικά, αλλά σε ορισμένες περιπτώσειςμπορεί να εμφανιστούν μη ειδικά συμπτώματα:

• Κνησμός και αίσθημα καύσου κατά τη σεξουαλική επαφή
• πόνος όταν αγγίζετε θηλώματα.
• συσσώρευση ούρων στις πτυχές του πέους.
• δυσάρεστη οσμή στην πληγείσα περιοχή.

Επιπλέον, τα νεοπλάσματα μπορούν να αναπτυχθούν και όχι μόνο να επηρεάσουν την περιοχή του πέους, αλλά επίσης να εμφανιστούν στον πρωκτό και στο ηβικό οστό.

Πώς μοιάζουν τα θηλώματα

Το θηλώδες πέους είναι ένα μικρό νεόπλασμα. Στην αρχή μπορεί να εμφανιστεί από μόνη της, αλλά χωρίς σωστή θεραπεία, ο αριθμός των θηλωμάτων αυξάνεται. Ωστόσο, μπορούν να συγχωνευτούν μεταξύ τους.

Αυτές οι αυξήσεις μοιάζουν με ταξιανθίες κουνουπιδιών με ροζ χρώμα ή σάρκα. Τις περισσότερες φορές εντοπίζονται στην ακροποσθία, το κεφάλι και το φρίνο. Σπανιότερα, διαγιγνώσκονται στην ουρήθρα και στο όσχεο. Τα θηλώματα μπορούν επίσης να εμφανιστούν ως μικρά λευκά σπυράκια που εμφανίζονται σε μεγάλες σειρές. Αυτό το σχήμα είναι τυπικό για τον εντοπισμό στην περιοχή του χαλιού.

Μία από τις εκδηλώσεις του HPV είναι τα κονδυλώματα Buschke-Levenshtein. Χαρακτηρίζεται από ταχεία ανάπτυξη, εξαιρετικό μέγεθος και αντοχή σε διάφορους τύπους θεραπείας. Η εμφάνισή του οφείλεται στην παρουσία πολλαπλών θηλωμάτων και κονδυλωμάτων που συγχωνεύονται μαζί για να σχηματίσουν μια μεγάλη περιοχή της βλάβης. Η παρουσία του κονδυλώματος Buschke-Levenshtein είναι επικίνδυνη επειδή τα κύτταρα που αλλάζει μπορούν εύκολα να εξελιχθούν σε καρκίνο.

Με ποιον γιατρό πρέπει να επικοινωνήσετε

Κατά κανόνα, ένας ουρολόγος ασχολείται με τη διάγνωση των θηλωμάτων στους άνδρες. Μπορείτε επίσης να ζητήσετε συμβουλές από δερματοβενερεολόγο ή πρωκτολόγο εάν έχετε κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων στην πρωκτική περιοχή. Ωστόσο, τα θηλώματα αναφέρονται συνήθως σε χειρουργό για απομάκρυνση. Συνολικά, η διάγνωση πραγματοποιείται σε διάφορες φάσεις:

1. Ο ουρολόγος εξετάζει και παίρνει συνέντευξη από τον ασθενή. Απαιτούνται στοματικές συνεντεύξεις για την αξιολόγηση του τρόπου ζωής του ασθενούς και τον προσδιορισμό της αιτίας της ιογενούς λοίμωξης. Κατά την οπτική εξέταση, εκτιμάται όχι μόνο η κατάσταση του πέους, αλλά και τα γειτονικά όργανα - όσχεο, πρωκτική περιοχή. Αυτό είναι απαραίτητο για να ολοκληρωθεί η εικόνα του εντοπισμού του ιού.
2. ουρηθρικό στυλεό.Προσδιορίζει την παρουσία διαφόρων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.
3. PCR.Αυτή η ανάλυση όχι μόνο δείχνει την παρουσία του HPV στο σώμα, αλλά πιθανότατα καθορίζει τον τύπο του.
4. κρεατοσκόπηση.Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την εξέταση της ουρήθρας μετά τη μόλυνση του ιού του θηλώματος.
5. Μετά την αφαίρεση του θηλώματος, ο γιατρός μπορεί να παραγγείλει βιοψίαγια να αξιολογήσει την κατάσταση του αφαιρεθέντος όγκου. Αυτό είναι απαραίτητο για τον αποκλεισμό του κινδύνου καρκίνου και για να βεβαιωθείτε ότι το θηρίωμα είναι καλοήθη.

Σε αυτήν την περίπτωση, είναι επιθυμητή η διενέργεια έρευνας μεταξύ των δύο εταίρων. Συνήθως μια γυναίκα μολύνεται επίσης με έναν από τους τύπους του ιού του θηλώματος. Εάν υποβληθεί σε θεραπεία μόνο ένας άντρας, υπάρχει πολύ καλή πιθανότητα να αρρωστήσει ξανά μετά από λίγο.

Γιατί τα θηλώματα είναι επικίνδυνα

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος συχνά συνοδεύεται από άλλες σχετικές ασθένειες. Η εμφάνιση θηλωμάτων στην περιοχή των βλεννογόνων συμβάλλει στη συσσώρευση ούρων στις πτυχές. Αυτό δημιουργεί συνθήκες για την εμφάνιση και ανάπτυξη διαφόρων μικροοργανισμών, οι οποίοι στη συνέχεια οδηγούν σε μολύνσεις. Μπορούν να προκαλέσουν διάβρωση γύρω από το θηλώμα και επίσης να συμβάλουν στη φλεγμονή της ουρήθρας και των όρχεων. Αυτές οι ασθένειες χαρακτηρίζονται από προβλήματα ούρησης, πόνο και υψηλό πυρετό.

Ένας άλλος κίνδυνος είναι το τραύμα στα νεοπλάσματα, το οποίο οδηγεί σε αιμορραγία. Αυτό συμβαίνει επειδή πολλά αιμοφόρα αγγεία σχηματίζονται γύρω από τα θηλώματα, τα οποία τους τροφοδοτούν με αίμα. Ακόμη και μικρή ζημιά μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό.

Επίσης, τα νεοπλάσματα μπορεί να τρίβονται όταν κινούνται, προκαλώντας πόνο και δυσφορία στον άνδρα.

HPV και καρκίνος

Εάν ο ιός μόλις αρχίσει να εξαπλώνεται, τα νεοπλάσματα είναι σποραδικά και καλοήθη. Χωρίς θεραπεία, μεγαλώνουν και συντήκονται μαζί. Με την πάροδο του χρόνου, τα κύτταρα εκφυλίζονται σε κακοήθη.Ο κίνδυνος καρκίνου είναι ιδιαίτερα υψηλός εάν ένας άντρας έχει μολυνθεί με σοβαρά ογκογονικούς τύπους ιών - 16 ή 18.Συμβάλλουν στην εμφάνιση καρκίνου του πέους και του καρκίνου της ουροδόχου κύστης.

Θεραπεία των θηλωμάτων

Η θεραπεία με HPV όχι μόνο αφαιρεί τις εξωτερικές εκδηλώσεις, αλλά ενισχύει επίσης το ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο θα πρέπει να αποκλείει τις εκδηλώσεις του ιού.Τα ανοσοδιεγερτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση της ανοσίας.

Ως αντιιικό φάρμακο, μια αλοιφή είναι αποτελεσματική που καταστέλλει τον πολλαπλασιασμό του ιού και αφαιρεί τις μικρές αναπτύξεις. Δεν κάνει πάντα τη δουλειά να το αφαιρέσει εντελώς, αλλά αποτρέπει την εμφάνιση νέων αναπτύξεων. Αντιιική αλοιφή συνταγογραφείται για την τόνωση της ανοσίας. Η αλοιφή δεν αφαιρεί τα θηλώματα, αλλά προάγει την ενεργοποίηση των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο σταματά την ανάπτυξη και την ανάπτυξή τους.

Μέθοδοι αφαίρεσης

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για την κατάργηση νέων αναπτύξεων:

1. Αφαίρεση λέιζερ.Το θηρίωμα εκτίθεται σε μια ακτίνα λέιζερ που καίει εντελώς την ανάπτυξη. Μια κρούστα σχηματίζεται σε αυτό το σημείο, η οποία υποχωρεί μετά από μερικές εβδομάδες. Η μέθοδος θεωρείται αποτελεσματική λόγω της απουσίας υποτροπής. Η απομάκρυνση πραγματοποιείται υπό αναισθησία. Δεν υπάρχει αιμορραγία, δεν ουλές ή ουλές.
2. Cryodestruction.Τα θηλώματα εκτίθενται σε υγρό άζωτο. Παγώνει αμέσως την επιθυμητή περιοχή, το νεόπλασμα πάνω του καταρρέει και πεθαίνει. Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι η αδυναμία ελέγχου του βάθους της επίδρασης της κρυοκαταστροφής. Στη θέση του αφαιρεθέντος θηλώματος, παραμένει επίσης μια κρούστα, η οποία μετά από λίγο εξαφανίζεται.
3. Ακτινοχειρουργική.Η αρχή αυτής της μεθόδου είναι παρόμοια με την αφαίρεση λέιζερ. Τα ραδιοκύματα δεν αφήνουν σημάδια και σημάδια και η διαδικασία προηγείται της προ-αναισθησίας με ειδικό σπρέι. Μετά από αυτό, δεν υπάρχουν άλλες επιπλοκές και το σώμα αναρρώνει γρήγορα.
4. ηλεκτροπηξία.Η ανάπτυξη επηρεάζεται από το ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο εξαλείφει το πόδι και το θηλώδες εξαφανίζεται. Εάν είναι απαραίτητο, μπορεί να πραγματοποιηθεί επιφανειακή αναισθησία. Η διαδικασία διαρκεί λίγα λεπτά, είναι ευρέως διαθέσιμη και είναι προσιτή. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος μπορεί να αφήσει ουλές μετά την επούλωση.
5. Χειρουργική επέμβαση.Χρησιμοποιείται σε σπάνιες περιπτώσεις όταν ο όγκος γίνεται πολύ μεγάλος. Γίνεται με αναισθησία, έχει μακρά θεραπεία και τραύμα. Η μέθοδος είναι καλή στο ότι μπορείτε να αποθηκεύσετε την αφαιρεθείσα ανάπτυξη για ιστολογική εξέταση.

Το κόστος κάθε μεθόδου εξαρτάται από την πολυπλοκότητα της εργασίας, το μέγεθος και τον αριθμό των θηλωμάτων που πρέπει να αφαιρεθούν.

Πριν επιλέξετε μια μέθοδο, συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Θα σας πει τι είναι καλύτερο να χρησιμοποιήσετε στην περίπτωσή σας και θα σας εξηγήσει λεπτομερώς τον τρόπο διεξαγωγής της διαδικασίας. Ακόμα και μετά την αφαίρεση του νεοπλάσματος, συνιστάται να πάρετε το υλικό για ιστολογία. Αυτό είναι απαραίτητο για να καθοριστεί εάν έχει ξεκινήσει η διαδικασία εκφυλισμού από καλοήθη νεοπλάσματα σε κακοήθη. Αυτή η μέθοδος βοηθά στην ανίχνευση των πρώιμων κυτταρικών αλλαγών και στην πρόληψη της εξάπλωσης του καρκίνου.